Van iemand met ALS naar ALS-patiënt
Fotograaf Josanne Koelewijn
De Mont Ventoux roept!
De laatste meters toch lopend gehaald!
Knuffel meer dan verdiend!
Zeevat hoopt dat de financiële sector zich met hart en ziel blijft inzetten om fondsen te werven voor onderzoek dat ALS (en andere ziekten, zijn broer heeft MS, red.) uit de wereld helpt. Zelf blijft hij dat in ieder geval doen, onder meer via deelname aan de Tour du ALS. “Daar houd ik dagen voor vrij.”
Zeevat heeft zijn kantoor inmiddels verkocht; hij werkt nu onder de vlag van Eilander & Partners uit Apeldoorn. Hij hoopt dat dit kantoor de sponsoring van een team in de Tour du ALS van Zeevat Hypotheken & Verzekeringen wil overnemen. “In ieder geval heb ik namens Eilander & Partners alvast een van de laatste tafels bij het ALS Financieel Diner op 7 november weten te bemachtigen!”
Zeevat heeft veel contact met Monique gehouden nadat de ziekte zich openbaarde. “We hebben veel raakvlakken, als een tweeling. We kunnen ook praten over de dood, waar ALS-patiënten uiteindelijk niet aan kunnen ontsnappen. Monique zegt wel eens: feitelijk is iedereen terminaal, maar mensen beleven dat toch niet zo zolang ze gezond en gelukkig zijn.”
“Als het einde daar is, heb je al een heel proces doorgemaakt. Op een gegeven moment komt het punt waarop het makkelijker is om te gaan met iemands overlijden dan deze persoon nog langer elke dag te zien lijden. Monique kan heel erg genieten van de kleine dingen, is gelukkig met de honden. Maar dat is niet meer genoeg als het lijden de overhand krijgt.”
Zeevat: “In Moniques hoofd zit iets waarvan je zou willen dat meer mensen het hadden. Als ze iets wil, legt ze haar lijf haar wil op.”
Juist dat laatste lukte echter even niet meer tijdens de jongste Tour du ALS. Monique stapte twee kilometer voor de eindstreep van de duwfiets om als eerbetoon aan drie lotgenoten de laatste meters te voet af te leggen. Zeevat: “Monique wilde voor ieder van deze lotgenoten 500 meter lopen en dan de laatste 500 meter voor zichzelf. Maar na 200 meter moest ze gaan zitten. Een heel confronterend moment; Monique was niet meer iemand met ALS maar een ALS-patiënt. De gil van onmacht, ik kan haar zo terughalen. De wetenschap dat dit de laatste Tour du ALS van Monique zou zijn, was al heftig genoeg. Maar dan ook dit moment erbij. Gelukkig lukte het Monique om de laatste 200 meter zelf te lopen, zodat het toch positief eindigde.”
Monique was werkzaam als hypotheekadviseur op het kantoor van Zeevat. Ze werd door Zeevat en de klanten op handen gedragen. Zeevat had zelfs al besloten zijn kantoor te zijner tijd aan Monique over te doen. Maar de diagnose ALS verstoorde ruw het toekomstbeeld en nog belangrijker natuurlijk het leven van Monique, haar partner Maurice en niet te vergeten de honden.
Zeevat is vol bewondering voor Monique. “De vraag waarom juist zij door ALS is getroffen, heeft Monique zichzelf nooit gesteld. Als je een miljoen in de loterij wint, aldus Monique, vraag je je toch ook niet af waarom juist jij gewonnen hebt?”
De Tour du ALS is altijd emotioneel, maar voor Edward Zeevat en teamgenoten was de klim afgelopen juni nog eens extra beladen. Omdat Monique van den Hoorn voor de laatste keer van de partij was.
Auteur Toon Berendsen
Confronterend
Branche in actie tegen ALS
Dit magazine is mogelijk gemaakt door:
Fotograaf Josanne Koelewijn
De laatste meters toch lopend gehaald!
Knuffel meer dan verdiend!
Zeevat hoopt dat de financiële sector zich met hart en ziel blijft inzetten om fondsen te werven voor onderzoek dat ALS (en andere ziekten, zijn broer heeft MS, red.) uit de wereld helpt. Zelf blijft hij dat in ieder geval doen, onder meer via deelname aan de Tour du ALS. “Daar houd ik dagen voor vrij.”
Zeevat heeft zijn kantoor inmiddels verkocht; hij werkt nu onder de vlag van Eilander & Partners uit Apeldoorn. Hij hoopt dat dit kantoor de sponsoring van een team in de Tour du ALS van Zeevat Hypotheken & Verzekeringen wil overnemen. “In ieder geval heb ik namens Eilander & Partners alvast een van de laatste tafels bij het ALS Financieel Diner op 7 november weten te bemachtigen!”
Zeevat heeft veel contact met Monique gehouden nadat de ziekte zich openbaarde. “We hebben veel raakvlakken, als een tweeling. We kunnen ook praten over de dood, waar ALS-patiënten uiteindelijk niet aan kunnen ontsnappen. Monique zegt wel eens: feitelijk is iedereen terminaal, maar mensen beleven dat toch niet zo zolang ze gezond en gelukkig zijn.”
“Als het einde daar is, heb je al een heel proces doorgemaakt. Op een gegeven moment komt het punt waarop het makkelijker is om te gaan met iemands overlijden dan deze persoon nog langer elke dag te zien lijden. Monique kan heel erg genieten van de kleine dingen, is gelukkig met de honden. Maar dat is niet meer genoeg als het lijden de overhand krijgt.”
Zeevat: “In Moniques hoofd zit iets waarvan je zou willen dat meer mensen het hadden. Als ze iets wil, legt ze haar lijf haar wil op.”
Juist dat laatste lukte echter even niet meer tijdens de jongste Tour du ALS. Monique stapte twee kilometer voor de eindstreep van de duwfiets om als eerbetoon aan drie lotgenoten de laatste meters te voet af te leggen. Zeevat: “Monique wilde voor ieder van deze lotgenoten 500 meter lopen en dan de laatste 500 meter voor zichzelf. Maar na 200 meter moest ze gaan zitten. Een heel confronterend moment; Monique was niet meer iemand met ALS maar een ALS-patiënt. De gil van onmacht, ik kan haar zo terughalen. De wetenschap dat dit de laatste Tour du ALS van Monique zou zijn, was al heftig genoeg. Maar dan ook dit moment erbij. Gelukkig lukte het Monique om de laatste 200 meter zelf te lopen, zodat het toch positief eindigde.”
Dit magazine is mogelijk gemaakt door:
Monique was werkzaam als hypotheekadviseur op het kantoor van Zeevat. Ze werd door Zeevat en de klanten op handen gedragen. Zeevat had zelfs al besloten zijn kantoor te zijner tijd aan Monique over te doen. Maar de diagnose ALS verstoorde ruw het toekomstbeeld en nog belangrijker natuurlijk het leven van Monique, haar partner Maurice en niet te vergeten de honden.
Zeevat is vol bewondering voor Monique. “De vraag waarom juist zij door ALS is getroffen, heeft Monique zichzelf nooit gesteld. Als je een miljoen in de loterij wint, aldus Monique, vraag je je toch ook niet af waarom juist jij gewonnen hebt?”
De Tour du ALS is altijd emotioneel, maar voor Edward Zeevat en teamgenoten was de klim afgelopen juni nog eens extra beladen. Omdat Monique van den Hoorn voor de laatste keer van de partij was.
Auteur Toon Berendsen
De Mont Ventoux roept!
Confronterend
