Wereldwijd vindt een sterke consolidatie plaats binnen de ICT-sector. Schaalvergroting is noodzakelijk om de stijgende kosten én benodigde innovaties te kunnen dragen. De snelle opmars van AI dwingt leveranciers tot hoge investeringen, met onzekere rendementen. Mijn inschatting is dat we in het intermediaire domein uiteindelijk toe bewegen naar vijf kernleveranciers.
Dat betekent ook: veel migratietrajecten. Voor ondernemers wordt het essentieel om te beoordelen met welke leveranciers zij samenwerken, én om migraties goed te begeleiden. Die competenties zijn nu nog onderbelicht, terwijl ze straks bepalend zijn voor continuïteit en kwaliteit. Het Wijzigingsbesluit financiële markten 2026 sluit daar goed op aan en kan de basis vormen voor een inhoudelijke verrijking van de PE-cyclus. Dat lijkt mij meer dan welkom, zeker gezien de wat schrale inhoud van recente syllabi.
De financiële sector is van vitaal belang voor onze samenleving. Met de invoering van DORA op 17 januari 2025 probeert Europa de digitale weerbaarheid van deze sector te vergroten. Voor grote partijen zijn de gevolgen aanzienlijk. DORA is formeel niet van toepassing op de vele kleinere advieskantoren in Nederland, maar de AFM verwacht van hen wel maatregelen ‘in de geest van DORA’.
Met het voorgestelde Wijzigingsbesluit financiële markten 2026 wordt deze verwachting ook wettelijk verankerd. Het voorstel schrijft voor dat elke financieel dienstverlener zijn uitbestedingen vastlegt in formele overeenkomsten. Deze contracten moeten onder meer regelen:
hoe toezicht wordt gehouden op wijzigingen
hoe continuïteit wordt geborgd bij calamiteiten, en
welk proces geldt bij beëindiging van de samenwerking.
Hoewel het doel van de regeling begrijpelijk is, is de uitvoering een ander verhaal. Softwarebedrijven kunnen onmogelijk met duizenden kleinere ondernemers afzonderlijke afspraken maken. Wat wél kan: kiezen voor sectorbrede standaardisatie en certificering van opdrachtnemers. Dat gesprek moeten we nu voeren, om te voorkomen dat een goedbedoelde wetswijziging slechts papieren werkelijkheid blijft.
Wat vorige week nog ondenkbaar leek, is vandaag werkelijkheid
Digitalisering is teamsport
Net als andere ondernemingen opereren softwareleveranciers in een dynamische omgeving, waarin veranderingen elkaar steeds sneller en impactvoller opvolgen. Wat vorige week nog ondenkbaar leek, is vandaag werkelijkheid. De kansen liggen in de razendsnelle opkomst van AI, die de manier waarop software wordt ontwikkeld fundamenteel verandert. Tegelijkertijd nemen de dreigingen toe: van geavanceerde cyberaanvallen tot geopolitieke risico’s die dwingen opnieuw te kijken naar het gebruik van buitenlandse tech-oplossingen. In deze context is samenwerking geen luxe, maar noodzaak. De kwaliteit van de keuzes die we maken, wordt bepaald door de mate waarin we informatie delen en als sector samen optrekken.
Als voorzitter van de Stichting Contactgroep Automatisering (CGA) zie ik bij het doornemen van de deelnemerslijst veertig gespecialiseerde software- en dataleveranciers. Van polis administratie en adviesapps tot KYC-platforms en hypotheeksourcing. Samen vormen zij de digitale ruggengraat van de Nederlandse financiële dienstverlening.
De financiële sector is van vitaal belang voor onze samenleving. Met de invoering van DORA op 17 januari 2025 probeert Europa de digitale weerbaarheid van deze sector te vergroten. Voor grote partijen zijn de gevolgen aanzienlijk. DORA is formeel niet van toepassing op de vele kleinere advieskantoren in Nederland, maar de AFM verwacht van hen wel maatregelen ‘in de geest van DORA’.
Met het voorgestelde Wijzigingsbesluit financiële markten 2026 wordt deze verwachting ook wettelijk verankerd. Het voorstel schrijft voor dat elke financieel dienstverlener zijn uitbestedingen vastlegt in formele overeenkomsten. Deze contracten moeten onder meer regelen:
hoe toezicht wordt gehouden op wijzigingen
hoe continuïteit wordt geborgd bij calamiteiten, en
welk proces geldt bij beëindiging van de samenwerking.
Hoewel het doel van de regeling begrijpelijk is, is de uitvoering een ander verhaal. Softwarebedrijven kunnen onmogelijk met duizenden kleinere ondernemers afzonderlijke afspraken maken. Wat wél kan: kiezen voor sectorbrede standaardisatie en certificering van opdrachtnemers. Dat gesprek moeten we nu voeren, om te voorkomen dat een goedbedoelde wetswijziging slechts papieren werkelijkheid blijft.
Wat vorige week nog ondenkbaar leek, is vandaag werkelijkheid
Wereldwijd vindt een sterke consolidatie plaats binnen de ICT-sector. Schaalvergroting is noodzakelijk om de stijgende kosten én benodigde innovaties te kunnen dragen. De snelle opmars van AI dwingt leveranciers tot hoge investeringen, met onzekere rendementen. Mijn inschatting is dat we in het intermediaire domein uiteindelijk toe bewegen naar vijf kernleveranciers.
Dat betekent ook: veel migratietrajecten. Voor ondernemers wordt het essentieel om te beoordelen met welke leveranciers zij samenwerken, én om migraties goed te begeleiden. Die competenties zijn nu nog onderbelicht, terwijl ze straks bepalend zijn voor continuïteit en kwaliteit. Het Wijzigingsbesluit financiële markten 2026 sluit daar goed op aan en kan de basis vormen voor een inhoudelijke verrijking van de PE-cyclus. Dat lijkt mij meer dan welkom, zeker gezien de wat schrale inhoud van recente syllabi.
Als voorzitter van de Stichting Contactgroep Automatisering (CGA) zie ik bij het doornemen van de deelnemerslijst veertig gespecialiseerde software- en dataleveranciers. Van polis administratie en adviesapps tot KYC-platforms en hypotheeksourcing. Samen vormen zij de digitale ruggengraat van de Nederlandse financiële dienstverlening.
Net als andere ondernemingen opereren softwareleveranciers in een dynamische omgeving, waarin veranderingen elkaar steeds sneller en impactvoller opvolgen. Wat vorige week nog ondenkbaar leek, is vandaag werkelijkheid. De kansen liggen in de razendsnelle opkomst van AI, die de manier waarop software wordt ontwikkeld fundamenteel verandert. Tegelijkertijd nemen de dreigingen toe: van geavanceerde cyberaanvallen tot geopolitieke risico’s die dwingen opnieuw te kijken naar het gebruik van buitenlandse tech-oplossingen. In deze context is samenwerking geen luxe, maar noodzaak. De kwaliteit van de keuzes die we maken, wordt bepaald door de mate waarin we informatie delen en als sector samen optrekken.
Digitalisering is teamsport
