Het woord ‘opgeven’ zit niet in Richards vocabulaire. “Geef nooit op. De meeste mensen die horen dat ze een ongeneeslijke ziekte hebben, geven op. Ik geloof wel in wat ik voel, maar ik geloof ook dat er altijd hoop is. Natuurlijk ken ik ook moeilijke tijden en die komen en gaan met een vloek en een traan. Maar ik blijf positief en ben ook heel dankbaar voor wat er wel is. De liefde en harmonie van mijn gezin is overweldigend. We hebben hulp van een geweldige au pair, die niet alleen mij ondersteund maar ook mijn partner Cathelijne en onze dochter Puck. Door haar is mijn geliefde niet in de eerste plaats mantelzorger maar vooral nog partner. Ik ben ongelooflijk dankbaar voor alles wat er is.”
Richard heeft altijd al affirmaties geformuleerd en doet dat nog steeds. “De laatste tijd visualiseer ik bijvoorbeeld dat ik motor rij. Een heerlijk vrij gevoel dat mij ook weer dichter bij mijn doel brengt: mijn kleinkinderen straks zien opgroeien. Daarnaast mediteer ik veel en luister ik vaak naar boeken met als thema vitaliteit.”
“Door heel bewust te zijn van het verschil tussen een feit en een gedachte, kan ik nog altijd – stap voor stap – doorgaan met het waarmaken van mijn plannen. Je kunt bijvoorbeeld wel in de stress schieten als je je voet opeens niet meer kunt bewegen, maar dan raak je verder verlamd. Je kunt ook kijken naar wat je nog wel kunt. Bijvoorbeeld je voet opwarmen en vervolgens simpelweg weer een oefening gaan doen. Ook al gaat het niet snel, je komt dan toch weer een stap verder.”
Richard is niet alleen af en toe nog aan het werk, hij werkt ook nog aan een andere droom. En dat is een boek over zijn recente ervaringen.
"Stel dat je nog zes maanden te leven hebt, wat zou je dan doen?"
Door de behandeling van de Engelse therapeut kwam de kracht in zijn hand langzaam weer wat terug. Opmerkelijk, want dat is tegen alle wetenschappelijke kennis en ervaringen in. Hij putte hier hoop uit en noteerde zijn ervaringen in blogs en columns, onder meer voor het AD. Een goede manier om alles van zich af te kunnen schrijven. En passend bij zijn missie: mensen inspireren om hun eigen leven te leiden, mensen helpen hun persoonlijke leiderschap te ontwikkelen.
In zijn trainingen stelde hij bijvoorbeeld de vraag: ‘Stel dat je nog zes maanden te leven hebt, wat zou je dan doen?’. Een vraag die in de financiële sector ook wordt gesteld door financial life planners. “Die vraag maakt mensen er bewust van dat je alleen nu leeft en dat je dus ook nu keuzes moet maken. Voor mij was dit wel een heel actuele vraag, ook al kon ik hem eenvoudig beantwoorden. Ik heb namelijk altijd al mogen doen waar ikzelf sterk in geloof. In principe heb ik niets hoeven veranderen. Ik blijf mensen inspireren en kracht geven, ook al doe ik dat nu met iets dat sommige mensen de ziekte ALS noemen.”
Richard heeft absoluut geloof in de kracht van de geest. “De geest kan je leven vorm geven. Heel simpel voorbeeld: wie ervan overtuigd is dat de meeste mensen niet deugen, zal vaker mensen tegenkomen met een negatieve energie dan mensen die geloven dat de meeste mensen wel deugen.”
Richard – die altijd al geloofde in de kracht van een positieve mindset – ging te rade bij een Engelse therapeut die Oosters en Westerse wetenschap combineert. “Ik kende hem van een training. Zijn behandelmethode gaat ervan uit dat trauma’s ervoor zorgen dat de hersenen zich deels afsluiten. Die trauma’s komen bijvoorbeeld door een operatie, een scheiding of een ongeval. Als er vanuit de hersenen vervolgens geen signalen meer worden doorgegeven dan sterft de spierfunctie langzaam af.”
De therapeut ging de zenuwen behandelen die niet goed werkten. Richard merkte bijvoorbeeld dat als de therapeut drukte op een plek waar hij een jaar eerder een wortelkanaalbehandeling had gehad, hij zijn been niet meer kon bewegen. Ook bleek Richard voedselintolerantie te hebben. Zo reageerde hij sterk op quinoa. Doordat de therapeut bepaalde zenuwen prikkelde, verdween de intolerantie. Overigens heeft Richard een open geest. Hij onderzoekt wat bij hem past en heeft ook andere therapeuten bezocht in het alternatieve circuit.
"Als je gelooft dat je een ziekte hebt, is de kans ook groot dat je hem – verder – gaat ontwikkelen"
Het begon allemaal eind 2019 met krachtsverlies in zijn linkerarm. Omdat het niet wegtrok, ging hij voor de zomer van 2020 naar de huisarts. Hij onderging een aantal onderzoeken, waar niet direct een diagnose uit kwam, maar het leek wel veel op ALS. Hij kreeg een verwijzing naar het ALS-expertisecentrum in Utrecht waar dit werd bevestigd. Een second opinion bij het UMC bevestigde de diagnose in oktober 2020.
“Mijn vrouw en ik liepen huilend naar huis. Nachten lag ik wakker. Woedend, angstig, gefrustreerd maar ook onzeker. De levensverwachting na de diagnose ALS is vaak nog drie tot vijf levensjaren. Wat ga je dan doen? Waar kies je voor? En hoe betrouwbaar is het eigenlijk? Ik zette meteen vraagtekens bij de diagnose. De kracht van onze geest is enorm sterk. Als je gelooft dat je een ziekte hebt, is de kans ook groot dat je hem – verder – gaat ontwikkelen. En dan nog is het hebben van een ziekte niet hetzelfde als de ziekte zijn. Je hebt altijd een keuze hoe je ermee omgaat. En bovendien is er nog maar zo weinig bekend over deze ziekte. De diagnose komt eigenlijk vaak tot stand door veel andere mogelijkheden uit te sluiten. En hoe betrouwbaar is dat dan?”
"Als je de diagnose ALS krijgt, beland je – samen met je gezin – in een emotionele achtbaan"
Richard studeerde aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Zwolle en ontwikkelde al tijdens zijn opleiding een passie voor outdoor. Dit combineerde hij met zijn ‘drive’ om met name jonge mensen te begeleiden bij hun persoonlijke ontwikkeling. Zelf volgde hij opleidingen tot trainer, coach, mediator, supervisor en master in conflictmanagement. Hij heeft nu ruim dertig jaar persoonlijk-leiderschapstrainingen gegeven vanuit zijn bedrijf Lifestyle Adventures, onder meer als trainer bij HOW Company. Daarnaast heeft hij een online platform opgezet om het onderwijs te vernieuwen.
Richard was superfit toen hij de diagnose ALS kreeg. Bovendien is hij een zeer positief ingesteld mens met een enorme passie om anderen te helpen. Die missie voelt nog altijd niet aan als ‘af’, zelfs nu niet, zo’n drie jaar nadat hij de diagnose kreeg. Hij beschrijft kort wat er in 2020 met hem gebeurde. “Als je de diagnose ALS krijgt, beland je – samen met je gezin – in een emotionele achtbaan. “Zoveel emoties, zoveel vragen, zoveel onzekerheden, zoveel angst, zoveel ongeloof, maar daarnaast ook absolute strijd- en levenslust.”
Ik spreek Richard half mei 2023 via de telefoon. Hij is lastig te verstaan maar klinkt ook krachtig. “Behalve mijn stem gaat het best wel redelijk.” Binnenshuis loopt hij nog zelfstandig, een rolstoel is er voor langere afstanden, recent genoot hij nog van een vakantie met zijn gezin in Bonaire en met de kleine Puck, die nu vier jaar oud is, staat nog een bezoek aan Legoland gepland. Hij geniet van wat er wel is. Bovendien – en dat klinkt bijna onwerkelijk – geeft hij nog altijd trainingen, ook al is het met een assistent die oefeningen voordoet en soms zijn instructies wat verduidelijkt. Een energiek en krachtig mens die de leiding over zijn eigen leven niet weggeeft aan de ziekte ALS.
Richard Veldboer (57) was superfit toen hij in september 2020 de diagnose ALS kreeg. Alsof een bom insloeg. Niet alleen bij hemzelf maar ook bij zijn gezin, bestaande uit zijn vrouw Cathelijne, zijn tieners Thomas en Joris en hun nog kleine meisje Puck. Zich neerleggen bij de diagnose deed Richard echter niet. En nog altijd staat Richard positief in het leven. “Het nu is wat we hebben, niemand weet wat morgen brengt. Niemand. Geniet van het nu.” En dat doet Richard. Op 13 mei 2023 was het nog groot feest. Toen trad hij in het huwelijk met zijn geliefde Cathelijne.
Zonen Thomas en Joris feliciteren hun vader Richard Veldboer
Geniet van het nu
Branche in actie tegen ALS
Mogelijk gemaakt door:
Het woord ‘opgeven’ zit niet in Richards vocabulaire. “Geef nooit op. De meeste mensen die horen dat ze een ongeneeslijke ziekte hebben, geven op. Ik geloof wel in wat ik voel, maar ik geloof ook dat er altijd hoop is. Natuurlijk ken ik ook moeilijke tijden en die komen en gaan met een vloek en een traan. Maar ik blijf positief en ben ook heel dankbaar voor wat er wel is. De liefde en harmonie van mijn gezin is overweldigend. We hebben hulp van een geweldige au pair, die niet alleen mij ondersteund maar ook mijn partner Cathelijne en onze dochter Puck. Door haar is mijn geliefde niet in de eerste plaats mantelzorger maar vooral nog partner. Ik ben ongelooflijk dankbaar voor alles wat er is.”
Richard heeft altijd al affirmaties geformuleerd en doet dat nog steeds. “De laatste tijd visualiseer ik bijvoorbeeld dat ik motor rij. Een heerlijk vrij gevoel dat mij ook weer dichter bij mijn doel brengt: mijn kleinkinderen straks zien opgroeien. Daarnaast mediteer ik veel en luister ik vaak naar boeken met als thema vitaliteit.”
“Door heel bewust te zijn van het verschil tussen een feit en een gedachte, kan ik nog altijd – stap voor stap – doorgaan met het waarmaken van mijn plannen. Je kunt bijvoorbeeld wel in de stress schieten als je je voet opeens niet meer kunt bewegen, maar dan raak je verder verlamd. Je kunt ook kijken naar wat je nog wel kunt. Bijvoorbeeld je voet opwarmen en vervolgens simpelweg weer een oefening gaan doen. Ook al gaat het niet snel, je komt dan toch weer een stap verder.”
Richard is niet alleen af en toe nog aan het werk, hij werkt ook nog aan een andere droom. En dat is een boek over zijn recente ervaringen.
"Stel dat je nog zes maanden te leven hebt, wat zou je dan doen?"
Door de behandeling van de Engelse therapeut kwam de kracht in zijn hand langzaam weer wat terug. Opmerkelijk, want dat is tegen alle wetenschappelijke kennis en ervaringen in. Hij putte hier hoop uit en noteerde zijn ervaringen in blogs en columns, onder meer voor het AD. Een goede manier om alles van zich af te kunnen schrijven. En passend bij zijn missie: mensen inspireren om hun eigen leven te leiden, mensen helpen hun persoonlijke leiderschap te ontwikkelen.
In zijn trainingen stelde hij bijvoorbeeld de vraag: ‘Stel dat je nog zes maanden te leven hebt, wat zou je dan doen?’. Een vraag die in de financiële sector ook wordt gesteld door financial life planners. “Die vraag maakt mensen er bewust van dat je alleen nu leeft en dat je dus ook nu keuzes moet maken. Voor mij was dit wel een heel actuele vraag, ook al kon ik hem eenvoudig beantwoorden. Ik heb namelijk altijd al mogen doen waar ikzelf sterk in geloof. In principe heb ik niets hoeven veranderen. Ik blijf mensen inspireren en kracht geven, ook al doe ik dat nu met iets dat sommige mensen de ziekte ALS noemen.”
Richard heeft absoluut geloof in de kracht van de geest. “De geest kan je leven vorm geven. Heel simpel voorbeeld: wie ervan overtuigd is dat de meeste mensen niet deugen, zal vaker mensen tegenkomen met een negatieve energie dan mensen die geloven dat de meeste mensen wel deugen.”
"Als je gelooft dat je een ziekte hebt, is de kans ook groot dat je hem – verder – gaat ontwikkelen"
Richard – die altijd al geloofde in de kracht van een positieve mindset – ging te rade bij een Engelse therapeut die Oosters en Westerse wetenschap combineert. “Ik kende hem van een training. Zijn behandelmethode gaat ervan uit dat trauma’s ervoor zorgen dat de hersenen zich deels afsluiten. Die trauma’s komen bijvoorbeeld door een operatie, een scheiding of een ongeval. Als er vanuit de hersenen vervolgens geen signalen meer worden doorgegeven dan sterft de spierfunctie langzaam af.”
De therapeut ging de zenuwen behandelen die niet goed werkten. Richard merkte bijvoorbeeld dat als de therapeut drukte op een plek waar hij een jaar eerder een wortelkanaalbehandeling had gehad, hij zijn been niet meer kon bewegen. Ook bleek Richard voedselintolerantie te hebben. Zo reageerde hij sterk op quinoa. Doordat de therapeut bepaalde zenuwen prikkelde, verdween de intolerantie. Overigens heeft Richard een open geest. Hij onderzoekt wat bij hem past en heeft ook andere therapeuten bezocht in het alternatieve circuit.
Het begon allemaal eind 2019 met krachtsverlies in zijn linkerarm. Omdat het niet wegtrok, ging hij voor de zomer van 2020 naar de huisarts. Hij onderging een aantal onderzoeken, waar niet direct een diagnose uit kwam, maar het leek wel veel op ALS. Hij kreeg een verwijzing naar het ALS-expertisecentrum in Utrecht waar dit werd bevestigd. Een second opinion bij het UMC bevestigde de diagnose in oktober 2020.
“Mijn vrouw en ik liepen huilend naar huis. Nachten lag ik wakker. Woedend, angstig, gefrustreerd maar ook onzeker. De levensverwachting na de diagnose ALS is vaak nog drie tot vijf levensjaren. Wat ga je dan doen? Waar kies je voor? En hoe betrouwbaar is het eigenlijk? Ik zette meteen vraagtekens bij de diagnose. De kracht van onze geest is enorm sterk. Als je gelooft dat je een ziekte hebt, is de kans ook groot dat je hem – verder – gaat ontwikkelen. En dan nog is het hebben van een ziekte niet hetzelfde als de ziekte zijn. Je hebt altijd een keuze hoe je ermee omgaat. En bovendien is er nog maar zo weinig bekend over deze ziekte. De diagnose komt eigenlijk vaak tot stand door veel andere mogelijkheden uit te sluiten. En hoe betrouwbaar is dat dan?”
Mogelijk gemaakt door:
Zonen Thomas en Joris feliciteren hun vader Richard Veldboer
Geniet van het nu
"Als je de diagnose ALS krijgt, beland je – samen met je gezin – in een emotionele achtbaan"
Richard studeerde aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Zwolle en ontwikkelde al tijdens zijn opleiding een passie voor outdoor. Dit combineerde hij met zijn ‘drive’ om met name jonge mensen te begeleiden bij hun persoonlijke ontwikkeling. Zelf volgde hij opleidingen tot trainer, coach, mediator, supervisor en master in conflictmanagement. Hij heeft nu ruim dertig jaar persoonlijk-leiderschapstrainingen gegeven vanuit zijn bedrijf Lifestyle Adventures, onder meer als trainer bij HOW Company. Daarnaast heeft hij een online platform opgezet om het onderwijs te vernieuwen.
Richard was superfit toen hij de diagnose ALS kreeg. Bovendien is hij een zeer positief ingesteld mens met een enorme passie om anderen te helpen. Die missie voelt nog altijd niet aan als ‘af’, zelfs nu niet, zo’n drie jaar nadat hij de diagnose kreeg. Hij beschrijft kort wat er in 2020 met hem gebeurde. “Als je de diagnose ALS krijgt, beland je – samen met je gezin – in een emotionele achtbaan. “Zoveel emoties, zoveel vragen, zoveel onzekerheden, zoveel angst, zoveel ongeloof, maar daarnaast ook absolute strijd- en levenslust.”
Ik spreek Richard half mei 2023 via de telefoon. Hij is lastig te verstaan maar klinkt ook krachtig. “Behalve mijn stem gaat het best wel redelijk.” Binnenshuis loopt hij nog zelfstandig, een rolstoel is er voor langere afstanden, recent genoot hij nog van een vakantie met zijn gezin in Bonaire en met de kleine Puck, die nu vier jaar oud is, staat nog een bezoek aan Legoland gepland. Hij geniet van wat er wel is. Bovendien – en dat klinkt bijna onwerkelijk – geeft hij nog altijd trainingen, ook al is het met een assistent die oefeningen voordoet en soms zijn instructies wat verduidelijkt. Een energiek en krachtig mens die de leiding over zijn eigen leven niet weggeeft aan de ziekte ALS.
Richard Veldboer (57) was superfit toen hij in september 2020 de diagnose ALS kreeg. Alsof een bom insloeg. Niet alleen bij hemzelf maar ook bij zijn gezin, bestaande uit zijn vrouw Cathelijne, zijn tieners Thomas en Joris en hun nog kleine meisje Puck. Zich neerleggen bij de diagnose deed Richard echter niet. En nog altijd staat Richard positief in het leven. “Het nu is wat we hebben, niemand weet wat morgen brengt. Niemand. Geniet van het nu.” En dat doet Richard. Op 13 mei 2023 was het nog groot feest. Toen trad hij in het huwelijk met zijn geliefde Cathelijne.