Fotograaf Kimberly Kjaer
Auteur Willem Vreeswijk, hoofdredacteur VVP
Team Zeevat bestaat uit: Anique Detollenaere, Antoinette Kalkman, Bart van der Steege, Daan Hildebrand, Edward Zeevat, Eline Sangers, Emma van de Steeg, Frans Maas, Gabriëlle van de Steeg, Gerda Hop, Harald Hildebrand, Henri Hop, Hilone Dinnissen, Jeroen Spreeuw, Karine Copier, Karlijn Speek, Leon Hoogervorst, Lisa Zeevat, Maas Wieberdink, Maurice Aust, Monique van den Hoorn, Monique van Es-Maas, Myrthe Strik, Petra Zeevat, Robbert Speek, Ronald Verbeek, Sven Zeevat, Walter van Zoeren, Wessel van Engelen, Willem Vreeswijk en Woody Aust, de hond van Monique en Maurice.
Monique en Maurice voelen de support diep van binnen en zijn trots op alle teamleden die als familie aanvoelen. Maar ze kijken er ook naar uit weer even alleen te zijn. Niet alleen heeft de beklimming zijn tol geëist, zeker bij Monique die maar heel langzaam zal herstellen, tevens waren de afgelopen dagen sociaal uitputtend. Tijd dus om echt weer even samen te zijn en alle indrukken te laten bezinken. Ze zullen Team Zeevat en Team Bieze Food Group erg gaan missen.
Alle voorbereidingen en oefenritten richting de magische datum van 8 juni zorgden voor ritme, een doel, versterking en saamhorigheid. Maar Monique is niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Sterker nog, ze kijkt alweer vooruit. Ze wil er volgend jaar op 13 juni 2024 gewoon weer bij zijn. Op welke manier dan ook, volgend jaar staat ze weer op de piek. Niet voor zichzelf, maar voor het hogere doel: geld ophalen om die vreselijke ziekte eens en voor altijd de wereld uit te trappen.
Als we allemaal – na een helse afdaling – weer veilig beneden zijn gekomen en een medaille in ontvangst hebben mogen nemen, komen de emoties los en worden verhalen gedeeld bij glazen bier en puntzakken patat. Maurice vertelt dat hij ver over zijn grenzen is gegaan, volledig bewust en met volle overtuiging. "Ik heb me kapot gefietst. Alle frustraties en woede van de afgelopen tijd heb ik eruit getrapt. Samen met Monique. Onvoorstelbaar wat ze heeft gepresteerd. Ze heeft de hele klim keihard doorgetrapt. Ikzelf en de helpers merkten het als ze soms heel even de trappers stilhield. Geen wonder dat ze nu – net als vorig jaar – moet worden 'gereanimeerd'." Een trotsere echtgenoot kun je je niet voorstellen.
Na het middagbier bestellen teamgenoten 35 pizza’s bij de plaatselijke pizzaboer. We eten ze gezamenlijk op bij het huisje van Maurice en Monique op ons vakantiepark. Edward Zeevat bedankt alle teamleden, de sponsors en alle betrokkenen en deelt een anekdote die Monique goed typeert.... "Na afloop van die afgrijselijke klim vraagt Monique me of ze het wel goed heeft gedaan. Monique, wat denk je zelf? Je hebt het niet goed gedaan… Je hebt het fantastisch gedaan! Sterker nog, je hebt iedereen aan gort gereden. Ik ben zo godvergeten trots op jou en ook op Maurice. Zoals Antoinette Kalkman heeft beloofd aan Tim van den Berg om actie te blijven voeren tot die kloteziekte de wereld uit is getrapt, zo beloof ik aan jou om door te gaan tot ALS de wereld uit is... We kunnen dit alleen samen!"
Team Zeevat en Team Bieze Food Group blijken aan het einde van de dag in totaal het recordbedrag van ruim 125.000 euro te hebben opgehaald.
Ondertussen vervloeken de mindere klimgoden (en dat zijn er velen) millimeter na millimeter en seconde na seconde die pokkenberg. Uiteindelijk weet iedereen boven te komen, ook al is het scheldend, lijkbleek of strompelend. Ook mij lukt het: van de 22 kilometer heb ik er zeker acht noodgedwongen moeten lopen, één ding zeker wetend: nooit, maar dan ook nooit meer ga ik fietsend die berg op. Zo beleeft iedereen zijn eigen martelgang. Maar eenmaal boven, als de foto bij het beroemde hoogtebord met het magische getal 1912 wordt gemaakt, is er bij iedereen alleen nog maar trots. Het is volbracht. Voor Monique, Tim en al die anderen…
Monique kan als geen ander grenzen verleggen. Ook dit jaar moest en zou ze bovenkomen en dus is het haar ook weer gelukt. Ze heeft opnieuw het onmogelijke waar gemaakt en ze heeft het er graag voor over dat ze beneden in de EHBO-post weer tot leven moet worden gewekt en dat het herstel heel erg lang zal duren.
In de vroege ochtend van 8 juni vertrekken de echt doorgewinterde fietsers. In onze groep zal Jenny van 't Hof de berg twee keer bedwingen. Adviseur Jeroen Spreeuw maakt het nog bonter en fietst deze dag maar liefst drie keer omhoog. Officieel krijgt hij van de organisatie dan ook de eretitel 'malloot' opgespeld. Een tijdje later vertrekken de wandelaars en tenslotte gaan de ‘gewone’ fietsers.
Honderden fietsers staan klaar bij de start op het evenementenplein. Vooraan de Hase Pino's, ook die van Monique en Maurice. Dan klinkt het startschot en gaan we de berg op. Ieder met zijn eigen gedachten en in zijn eigen tempo. Maurice en Monique vliegen met wat helpers uit ons team de startblokken uit. Ik denk nog: rustig aan, het zijn 22 idioot zware ellendige kilometers, doe toch normaal... Maar ik schat dit totaal verkeerd in. In een strak tempo racen ze de berg op. In het begin enorm ondersteund door de helpers, maar dat worden er naarmate die kale rotberg vordert minder en minder...
Op 7 juni – de dag voor de grote beklimming – wordt er geoefend. Monique en Maurice in de Hase Pino en de fietsers van team Zeevat erachteraan. De meeste helpen duwen. Ik niet. Ik zie ze de Mont Ventoux opvliegen en gelukkig houden ze het na een kilometer of vijf voor gezien. Aanklampen lukte me nauwelijks. Een voorbode voor de dag erna.
Ikzelf beklim de Mont Ventoux dit jaar voor de derde keer en had goede hoop dat het me dit jaar beter zou afgaan. In de voorbereiding heb ik meer oefenkilometers gereden (ruim 2600 in 2023) en heb ik – niet onverstandig – een (nog) kleiner verzet laten monteren. Dit in de hoop dat ik dit jaar fietsend de top kon bereiken en niet opnieuw voor een groot deel wandelend naast mijn fiets.
's Middags, op het evenemententerrein, brengt Monique een toost uit. Net als vorig jaar hebben Monique en Maurice voor iedereen een heerlijk drankje meegenomen. Een jaar geleden speciaal Mont Ventoux bier, nu een bubbeltje. Monique: "Vorig jaar hadden we een waanzinnig mooie editie en misschien gaat dat dit jaar weer gebeuren. We zijn ooit begonnen met negen mensen en inmiddels is ons team gegroeid naar vijfenveertig mensen. We zijn enorm dankbaar dat jullie er zijn en dat jullie een week vrij nemen om dit te doen. Dit is niet in woorden uit te drukken. In je eentje kun je niets, samen kun je alles."
In de bus naar Zuid-Frankrijk bevindt zich niet alleen het team van Zeevat maar ook dat van de niet minder fanatieke Bieze Food Group die vijftien leden telt. We gaan samen naar Zuid-Frankrijk en voelen ons één team, wat niet meer dan logisch is. Monique werkte voor Zeevat Hypotheken & Verzekeringen en Maurice werkt voor Bieze Food Group. Ad van 't Hof, leidinggevende van Maurice, beklom vorig jaar voor het eerst de Mont Ventoux. Zijn bedrijf heeft inmiddels de doelstellingen van de stichting ALS Nederland omarmd. Niet alleen wordt alle ruimte aan Maurice gegeven om er in deze moeilijke tijden voor Monique te zijn, tevens zet de hele organisatie zich in om geld in te zamelen. Veelzeggend is dat CFO Alexander Drost ook is afgereisd naar Frankrijk om Maurice, Monique en al die anderen te ondersteunen.
ALS is een dodelijke zenuw/spierziekte. De gemiddelde levensverwachting na de eerste symptomen is drie tot vijf jaar. De exacte oorzaak van de ziekte is nog niet bekend en er bestaat nog geen medicatie die de ziekte kan stoppen of genezen. Daarom is (financiële) hulp enorm belangrijk, aldus de stichting ALS Nederland. Met meer geld kan er een versnelling komen in het onderzoek naar ALS en de verwante ziektes PSMA en PLS. Gelukkig wordt er ook vooruitgang geboekt. Inmiddels is er een medicijn ontwikkeld dat bij een kleine groep mensen de achteruitgang remt en was er in sommige gevallen zelfs sprake van vooruitgang. Volgens de onderzoekers is hiermee voor het eerst aangetoond dat ALS een behandelbare ziekte is en is een nieuwe fase aangebroken. Dit toont nog maar eens aan hoe belangrijk het is om geld in te zamelen voor verder onderzoek. En daarom is er de Tour du ALS.
Maar liefst 84 teams met in totaal 743 deelnemers hebben zich dit jaar ingeschreven om de Mont Ventoux op 8 juni te beklimmen. Aan het einde van de dag blijkt er een recordbedrag opgehaald te zijn van ruim 1,6 miljoen euro. Dat alle fietsers, wandelaars en renners de Mont Ventoux kunnen beklimmen, wordt mogelijk gemaakt door 155 vrijwilligers uit Nederland die in het dorpje Malaucène ook nog zorgen voor ALS-patiënten, hun familie, partners en vrienden. Iedereen heeft maar één missie: samen die vreselijke en dodelijke ziekte de wereld uittrappen.
Edward Zeevat van Zeevat Hypotheken & Verzekeringen uit Apeldoorn nam dit jaar de teamorganisatie over van Antoinette Kalkman van Nationale Waarborg. Niet dat Antoinette zich dit jaar minder fanatiek inzet voor de stichting ALS Nederland. Op 31 oktober organiseert ze bijvoorbeeld samen met Dazure, Zeevat en Nationale Waarborg het ALS Financieel Diner bij de Volksbank in Utrecht en op 9 september wordt er weer gezwommen voor het goede doel. Ook zal Antoinette alle royalties van haar nieuwe boek Uitgedokterd, dat eind dit jaar verschijnt, schenken aan de stichting. Het ideale Sint- of Kerstcadeau, zegt ze zelf.
Haar opvolger Edward Zeevat is dit jaar – als dat al mogelijk zou zijn – misschien nog wel fanatieker dan andere jaren. En dat is niet zo gek. Monique werkte als hypotheekadviseur op zijn kantoor. Monique werd in 2021 getroffen door PLS en moest haar werk begin 2022 noodgedwongen opgegeven, simpelweg omdat het niet goed met haar ging. Ze is in hart en nieren een adviseur en dus viel het afscheid haar zwaar. Edward Zeevat liet de beslissing volledig aan haar. Ze mocht blijven zolang ze kon en/of wilde. “Monique is uniek, zij is in alle opzichten volstrekt onvervangbaar”, zei hij vorig jaar geëmotioneerd. Begin 2022 publiceerde vakblad VVP een portret van Monique in de rubriek ‘Het vuur van…’. Ze vertelde dat ze met haar man Maurice in een kroegje zat en dat ze hoorde hoe mensen naast haar vraagtekens hadden over een eerder gevoerd hypotheekgesprek. Het duurde vervolgens niet lang of Monique zat naast het stel en hielp hen met de juiste antwoorden. In haar vrije tijd, want het werk als adviseur ging toen al niet meer. Ze gaf het stel een visitekaartje van Edward. Ze zei: “Ik ben en blijf hypotheekadviseur, dat zal nooit anders worden.”
Het hele team, bestaande uit dertig leden inclusief Woody Aust – de hond van Monique en Maurice – is fanatiek. En Monique zou Monique niet zijn als ze hier zelf niet een fanatieke rol in zou hebben gespeeld. Onder meer door presentaties en interviews te geven, door promotie te maken, door geld op te halen, door chocoladeletters te verkopen en door donaties in ontvangst te nemen. Een mooie was bijvoorbeeld een donatie van 4.000 euro van de Ventoux Marines die haar vorig jaar toen ze na de beklimming van de Mont Ventoux er totaal doorheen zat, hadden begeleid naar haar hotel.
Met Monique naar de piek! Dat was de slogan waarmee Team Zeevat – bestaande uit dertig teamleden – tijdens de elfde editie van de Tour du ALS de Mont Ventoux bedwong. En Monique van den Hoorn was er gelukkig weer bij. Bereikte zij tijdens de editie van vorig jaar op wilskracht nog wandelend – of beter gezegd strompelend – de top, dit jaar ging zij met haar man Maurice Aust in een Hase Pino als een speer naar boven... Opnieuw een onmogelijke prestatie voor een hoger doel: geld ophalen om die vreselijke ziekte ALS eens en voorgoed de wereld uit te trappen. “Alleen bereik je niets, samen kun je alles”, aldus voormalig hypotheekadviseur Monique die in 2021 werd gediagnostiseerd met PLS en vervolgens met ALS.
Alleen bereik je niets…
Branche in actie tegen ALS
Mogelijk gemaakt door:
Team Zeevat bestaat uit: Anique Detollenaere, Antoinette Kalkman, Bart van der Steege, Daan Hildebrand, Edward Zeevat, Eline Sangers, Emma van de Steeg, Frans Maas, Gabriëlle van de Steeg, Gerda Hop, Harald Hildebrand, Henri Hop, Hilone Dinnissen, Jeroen Spreeuw, Karine Copier, Karlijn Speek, Leon Hoogervorst, Lisa Zeevat, Maas Wieberdink, Maurice Aust, Monique van den Hoorn, Monique van Es-Maas, Myrthe Strik, Petra Zeevat, Robbert Speek, Ronald Verbeek, Sven Zeevat, Walter van Zoeren, Wessel van Engelen, Willem Vreeswijk en Woody Aust, de hond van Monique en Maurice.
Monique en Maurice voelen de support diep van binnen en zijn trots op alle teamleden die als familie aanvoelen. Maar ze kijken er ook naar uit weer even alleen te zijn. Niet alleen heeft de beklimming zijn tol geëist, zeker bij Monique die maar heel langzaam zal herstellen, tevens waren de afgelopen dagen sociaal uitputtend. Tijd dus om echt weer even samen te zijn en alle indrukken te laten bezinken. Ze zullen Team Zeevat en Team Bieze Food Group erg gaan missen.
Alle voorbereidingen en oefenritten richting de magische datum van 8 juni zorgden voor ritme, een doel, versterking en saamhorigheid. Maar Monique is niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Sterker nog, ze kijkt alweer vooruit. Ze wil er volgend jaar op 13 juni 2024 gewoon weer bij zijn. Op welke manier dan ook, volgend jaar staat ze weer op de piek. Niet voor zichzelf, maar voor het hogere doel: geld ophalen om die vreselijke ziekte eens en voor altijd de wereld uit te trappen.
Als we allemaal – na een helse afdaling – weer veilig beneden zijn gekomen en een medaille in ontvangst hebben mogen nemen, komen de emoties los en worden verhalen gedeeld bij glazen bier en puntzakken patat. Maurice vertelt dat hij ver over zijn grenzen is gegaan, volledig bewust en met volle overtuiging. "Ik heb me kapot gefietst. Alle frustraties en woede van de afgelopen tijd heb ik eruit getrapt. Samen met Monique. Onvoorstelbaar wat ze heeft gepresteerd. Ze heeft de hele klim keihard doorgetrapt. Ikzelf en de helpers merkten het als ze soms heel even de trappers stilhield. Geen wonder dat ze nu – net als vorig jaar – moet worden 'gereanimeerd'." Een trotsere echtgenoot kun je je niet voorstellen.
Na het middagbier bestellen teamgenoten 35 pizza’s bij de plaatselijke pizzaboer. We eten ze gezamenlijk op bij het huisje van Maurice en Monique op ons vakantiepark. Edward Zeevat bedankt alle teamleden, de sponsors en alle betrokkenen en deelt een anekdote die Monique goed typeert.... "Na afloop van die afgrijselijke klim vraagt Monique me of ze het wel goed heeft gedaan. Monique, wat denk je zelf? Je hebt het niet goed gedaan… Je hebt het fantastisch gedaan! Sterker nog, je hebt iedereen aan gort gereden. Ik ben zo godvergeten trots op jou en ook op Maurice. Zoals Antoinette Kalkman heeft beloofd aan Tim van den Berg om actie te blijven voeren tot die kloteziekte de wereld uit is getrapt, zo beloof ik aan jou om door te gaan tot ALS de wereld uit is... We kunnen dit alleen samen!"
Team Zeevat en Team Bieze Food Group blijken aan het einde van de dag in totaal het recordbedrag van ruim 125.000 euro te hebben opgehaald.
Ondertussen vervloeken de mindere klimgoden (en dat zijn er velen) millimeter na millimeter en seconde na seconde die pokkenberg. Uiteindelijk weet iedereen boven te komen, ook al is het scheldend, lijkbleek of strompelend. Ook mij lukt het: van de 22 kilometer heb ik er zeker acht noodgedwongen moeten lopen, één ding zeker wetend: nooit, maar dan ook nooit meer ga ik fietsend die berg op. Zo beleeft iedereen zijn eigen martelgang. Maar eenmaal boven, als de foto bij het beroemde hoogtebord met het magische getal 1912 wordt gemaakt, is er bij iedereen alleen nog maar trots. Het is volbracht. Voor Monique, Tim en al die anderen…
Monique kan als geen ander grenzen verleggen. Ook dit jaar moest en zou ze bovenkomen en dus is het haar ook weer gelukt. Ze heeft opnieuw het onmogelijke waar gemaakt en ze heeft het er graag voor over dat ze beneden in de EHBO-post weer tot leven moet worden gewekt en dat het herstel heel erg lang zal duren.
In de vroege ochtend van 8 juni vertrekken de echt doorgewinterde fietsers. In onze groep zal Jenny van 't Hof de berg twee keer bedwingen. Adviseur Jeroen Spreeuw maakt het nog bonter en fietst deze dag maar liefst drie keer omhoog. Officieel krijgt hij van de organisatie dan ook de eretitel 'malloot' opgespeld. Een tijdje later vertrekken de wandelaars en tenslotte gaan de ‘gewone’ fietsers.
Honderden fietsers staan klaar bij de start op het evenementenplein. Vooraan de Hase Pino's, ook die van Monique en Maurice. Dan klinkt het startschot en gaan we de berg op. Ieder met zijn eigen gedachten en in zijn eigen tempo. Maurice en Monique vliegen met wat helpers uit ons team de startblokken uit. Ik denk nog: rustig aan, het zijn 22 idioot zware ellendige kilometers, doe toch normaal... Maar ik schat dit totaal verkeerd in. In een strak tempo racen ze de berg op. In het begin enorm ondersteund door de helpers, maar dat worden er naarmate die kale rotberg vordert minder en minder...
Op 7 juni – de dag voor de grote beklimming – wordt er geoefend. Monique en Maurice in de Hase Pino en de fietsers van team Zeevat erachteraan. De meeste helpen duwen. Ik niet. Ik zie ze de Mont Ventoux opvliegen en gelukkig houden ze het na een kilometer of vijf voor gezien. Aanklampen lukte me nauwelijks. Een voorbode voor de dag erna.
Ikzelf beklim de Mont Ventoux dit jaar voor de derde keer en had goede hoop dat het me dit jaar beter zou afgaan. In de voorbereiding heb ik meer oefenkilometers gereden (ruim 2600 in 2023) en heb ik – niet onverstandig – een (nog) kleiner verzet laten monteren. Dit in de hoop dat ik dit jaar fietsend de top kon bereiken en niet opnieuw voor een groot deel wandelend naast mijn fiets.
's Middags, op het evenemententerrein, brengt Monique een toost uit. Net als vorig jaar hebben Monique en Maurice voor iedereen een heerlijk drankje meegenomen. Een jaar geleden speciaal Mont Ventoux bier, nu een bubbeltje. Monique: "Vorig jaar hadden we een waanzinnig mooie editie en misschien gaat dat dit jaar weer gebeuren. We zijn ooit begonnen met negen mensen en inmiddels is ons team gegroeid naar vijfenveertig mensen. We zijn enorm dankbaar dat jullie er zijn en dat jullie een week vrij nemen om dit te doen. Dit is niet in woorden uit te drukken. In je eentje kun je niets, samen kun je alles."
In de bus naar Zuid-Frankrijk bevindt zich niet alleen het team van Zeevat maar ook dat van de niet minder fanatieke Bieze Food Group die vijftien leden telt. We gaan samen naar Zuid-Frankrijk en voelen ons één team, wat niet meer dan logisch is. Monique werkte voor Zeevat Hypotheken & Verzekeringen en Maurice werkt voor Bieze Food Group. Ad van 't Hof, leidinggevende van Maurice, beklom vorig jaar voor het eerst de Mont Ventoux. Zijn bedrijf heeft inmiddels de doelstellingen van de stichting ALS Nederland omarmd. Niet alleen wordt alle ruimte aan Maurice gegeven om er in deze moeilijke tijden voor Monique te zijn, tevens zet de hele organisatie zich in om geld in te zamelen. Veelzeggend is dat CFO Alexander Drost ook is afgereisd naar Frankrijk om Maurice, Monique en al die anderen te ondersteunen.
Mogelijk gemaakt door:
ALS is een dodelijke zenuw/spierziekte. De gemiddelde levensverwachting na de eerste symptomen is drie tot vijf jaar. De exacte oorzaak van de ziekte is nog niet bekend en er bestaat nog geen medicatie die de ziekte kan stoppen of genezen. Daarom is (financiële) hulp enorm belangrijk, aldus de stichting ALS Nederland. Met meer geld kan er een versnelling komen in het onderzoek naar ALS en de verwante ziektes PSMA en PLS. Gelukkig wordt er ook vooruitgang geboekt. Inmiddels is er een medicijn ontwikkeld dat bij een kleine groep mensen de achteruitgang remt en was er in sommige gevallen zelfs sprake van vooruitgang. Volgens de onderzoekers is hiermee voor het eerst aangetoond dat ALS een behandelbare ziekte is en is een nieuwe fase aangebroken. Dit toont nog maar eens aan hoe belangrijk het is om geld in te zamelen voor verder onderzoek. En daarom is er de Tour du ALS.
Maar liefst 84 teams met in totaal 743 deelnemers hebben zich dit jaar ingeschreven om de Mont Ventoux op 8 juni te beklimmen. Aan het einde van de dag blijkt er een recordbedrag opgehaald te zijn van ruim 1,6 miljoen euro. Dat alle fietsers, wandelaars en renners de Mont Ventoux kunnen beklimmen, wordt mogelijk gemaakt door 155 vrijwilligers uit Nederland die in het dorpje Malaucène ook nog zorgen voor ALS-patiënten, hun familie, partners en vrienden. Iedereen heeft maar één missie: samen die vreselijke en dodelijke ziekte de wereld uittrappen.
Edward Zeevat van Zeevat Hypotheken & Verzekeringen uit Apeldoorn nam dit jaar de teamorganisatie over van Antoinette Kalkman van Nationale Waarborg. Niet dat Antoinette zich dit jaar minder fanatiek inzet voor de stichting ALS Nederland. Op 31 oktober organiseert ze bijvoorbeeld samen met Dazure, Zeevat en Nationale Waarborg het ALS Financieel Diner bij de Volksbank in Utrecht en op 9 september wordt er weer gezwommen voor het goede doel. Ook zal Antoinette alle royalties van haar nieuwe boek Uitgedokterd, dat eind dit jaar verschijnt, schenken aan de stichting. Het ideale Sint- of Kerstcadeau, zegt ze zelf.
Haar opvolger Edward Zeevat is dit jaar – als dat al mogelijk zou zijn – misschien nog wel fanatieker dan andere jaren. En dat is niet zo gek. Monique werkte als hypotheekadviseur op zijn kantoor. Monique werd in 2021 getroffen door PLS en moest haar werk begin 2022 noodgedwongen opgegeven, simpelweg omdat het niet goed met haar ging. Ze is in hart en nieren een adviseur en dus viel het afscheid haar zwaar. Edward Zeevat liet de beslissing volledig aan haar. Ze mocht blijven zolang ze kon en/of wilde. “Monique is uniek, zij is in alle opzichten volstrekt onvervangbaar”, zei hij vorig jaar geëmotioneerd. Begin 2022 publiceerde vakblad VVP een portret van Monique in de rubriek ‘Het vuur van…’. Ze vertelde dat ze met haar man Maurice in een kroegje zat en dat ze hoorde hoe mensen naast haar vraagtekens hadden over een eerder gevoerd hypotheekgesprek. Het duurde vervolgens niet lang of Monique zat naast het stel en hielp hen met de juiste antwoorden. In haar vrije tijd, want het werk als adviseur ging toen al niet meer. Ze gaf het stel een visitekaartje van Edward. Ze zei: “Ik ben en blijf hypotheekadviseur, dat zal nooit anders worden.”
Het hele team, bestaande uit dertig leden inclusief Woody Aust – de hond van Monique en Maurice – is fanatiek. En Monique zou Monique niet zijn als ze hier zelf niet een fanatieke rol in zou hebben gespeeld. Onder meer door presentaties en interviews te geven, door promotie te maken, door geld op te halen, door chocoladeletters te verkopen en door donaties in ontvangst te nemen. Een mooie was bijvoorbeeld een donatie van 4.000 euro van de Ventoux Marines die haar vorig jaar toen ze na de beklimming van de Mont Ventoux er totaal doorheen zat, hadden begeleid naar haar hotel.
Met Monique naar de piek! Dat was de slogan waarmee Team Zeevat – bestaande uit dertig teamleden – tijdens de elfde editie van de Tour du ALS de Mont Ventoux bedwong. En Monique van den Hoorn was er gelukkig weer bij. Bereikte zij tijdens de editie van vorig jaar op wilskracht nog wandelend – of beter gezegd strompelend – de top, dit jaar ging zij met haar man Maurice Aust in een Hase Pino als een speer naar boven... Opnieuw een onmogelijke prestatie voor een hoger doel: geld ophalen om die vreselijke ziekte ALS eens en voorgoed de wereld uit te trappen. “Alleen bereik je niets, samen kun je alles”, aldus voormalig hypotheekadviseur Monique die in 2021 werd gediagnostiseerd met PLS en vervolgens met ALS.
Alleen bereik je niets…